Wanneer een baby geboren wordt, is dat voor beide ouders een bijzondere, maar ook ontzettend spannende tijd. Helemaal als je kindje te vroeg geboren wordt, ziek is of extra zorg nodig heeft. Waar de aandacht vaak vanzelfsprekend naar de moeder en de baby gaat, en terecht, wordt de vader nog weleens een beetje vergeten. Terwijl ook voor vaders de wereld compleet op z’n kop staat.
Als de moeder moet herstellen van de bevalling en vaak in het ziekenhuis verblijft, betekent dat voor vaders dat ze ineens in hun eentje naar huis moeten. Daar wacht misschien een leeg huis, of juist de zorg voor andere kinderen, terwijl er geen kraamzorg beschikbaar is. Je moet het maar doen. Het is niet niks, die wissel tussen het ziekenhuis en thuis, en het gevoel van constant tussen twee werelden leven.
Gelukkig is er overdag steeds meer ruimte voor vaders om actief betrokken te zijn bij de zorg voor hun kindje. Denk aan buidelen, luiers verschonen of simpelweg even je hand in de couveuse leggen. Kleine handelingen, maar met een enorme betekenis. Het versterkt de band tussen vader en baby én het geeft de moeder rust dat haar kindje niet alleen is. Onderzoek laat bovendien zien dat de zorg van vaders bijdraagt aan een positieve ontwikkeling van de gezondheid van de baby. En niet alleen dat: actief betrokken zijn helpt beide ouders bij het verminderen van stress, spanning en onzekerheid in deze onzekere periode.
Emotionele achtbaan
Toch wordt er nog weinig hardop gesproken over hoe het emotioneel is voor vaders in deze situatie. Ook zij zitten vaak in een achtbaan van emoties. De constante onzekerheid over de gezondheid van hun kindje en partner, de machteloosheid als je niets kunt doen behalve toekijken, en het gebrek aan rust of tijd om alles te verwerken. En ja, ook bij vaders kan een postnatale depressie ontstaan, al wordt daar nog weinig aandacht aan besteed.
Het is daarom van groot belang dat het personeel van de NICU niet alleen oog heeft voor moeder en baby, maar ook voor de vaders. Dat zij vaders actief informeren, ondersteunen en het vertrouwen geven om te zorgen voor hun kindje. Want hoe onwennig het in het begin ook kan voelen: die eerste keer een luier verschonen in een couveuse of buidelen met al die slangetjes, het doet er toe. Voor de baby, voor de moeder, en zeker voor de vader zelf.
Kortom: de actieve betrokkenheid van vaders in de NICU is van onschatbare waarde voor de mentale en emotionele gezondheid van het hele gezin. Gelukkig komt daar steeds meer aandacht voor en wordt de belangrijke rol van vaders in de zorg rondom vroeggeboorte en ziekenhuisopnames steeds beter erkend. En terecht.
Dus aan alle vaders die nu middenin die rollercoaster zitten: je doet het goed. Ook al voelt het soms alsof je machteloos toekijkt, jouw aanwezigheid, jouw zorg en jouw liefde maken echt een verschil. Voor je kindje, voor je partner én voor jezelf.